Qu'est-ce qu'une langue ?Une langue

Qu'est-ce qu'une langue ?

Une langue répond à un besoin fondamental de communication d'une communauté humaine, se formant seule avec le temps. Elle n'est donc pas créée par une seule personne. Cette langue est inséparable de l'histoire et de l'identité de la communauté dans laquelle elle est pratiquée.

Autrefois, les grammairiens affirmaient qu'une langue est un ensemble de mots organisés par des règles, appelées grammaire, et qui permet alors d'échanger sans aucune ambiguïté. Dès lors, tout individu qui ne parlait pas selon l'art de cette grammaire, était une personne "parlant mal".

Depuis quelques années, les linguistes ont changé leur vision et ont complété la définition des anciens. Une langue reste un moyen de communiquer régie par des règles de grammaire, mais toutes les variations de vocabulaire ou des règles font partie de la composition de cette langue. La langue devient alors un ensemble complexe et sans cesse en mouvement, pouvant, par exemple, être composée d'un langage courant, administratif, de jargon professionnel, d'argot, de langage enfantin, etc. (Yves Delaporte, 2002)

Si l'on suit cette vision, il est évident que la langue des signes est une langue. Elle répond en effet à un besoin de communication entre individus sourds, elle a sa propre structure et grammaire, et est inséparable de l'histoire et de l'identité de la culture Sourde. Elle en est même la garante.

De nos jours, il nous semble relativement évident que la langue des signes soit une véritable langue minoritaire. Cependant, il n'y a pas si longtemps de cela, les grammairiens et autres spécialistes la comparaient sans cesse à la langue orale. Ils concluaient à son infériorité, simplement parce qu'elle n'a pas d'articles, de conjugaison, de prépositions, ni de différence définie entre les verbes, les noms et les adjectifs. Evidemment, si l'on fait comme ces "spécialistes", ignorant réellement la langue des signes, et que l'on se contente de traduire les signes en mots, le résultat ressemble fortement à ce que l'on appelle couramment du "petit nègre". Toutefois, si on interprète la langue des signes de la sorte, on oublie que sa grammaire est constituée de l'espace dans lequel est situé chaque signe, ainsi que sa direction, le regard de l'interlocuteur et la présence d'une ou plusieurs personnes. (Bill Moody, 1983)

Résultats (Thaï) 1:

เป็นภาษาอะไร?

ภาษาตรงตามความต้องการขั้นพื้นฐานสำหรับการสื่อสารของชุมชนมนุษย์สร้างเพียงครั้งเดียว มันก็ไม่ได้สร้างขึ้นโดยคนเพียงคนเดียว ภาษาที่จะแยกออกจากประวัติศาสตร์และเอกลักษณ์ของชุมชนในการที่จะมีประสบการณ์.

ก่อนgrammarians ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าภาษาคือชุดของคำจัดโดยกฎที่เรียกว่าไวยากรณ์และจากนั้นช่วยให้การแลกเปลี่ยนโดยไม่ต้องสงสัยใด ๆ ดังนั้นทุกคนที่ไม่ได้พูดตามศิลปะของไวยากรณ์นี้เป็นคน "พูดชั่วร้าย."

ปีที่ผ่านมานักภาษาศาสตร์มีการเปลี่ยนแปลงวิสัยทัศน์ของพวกเขาและได้เสร็จสิ้นการนิยามของคนโบราณภาษาเป็นวิธีการสื่อสารภายใต้กฎของไวยากรณ์ แต่การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในคำศัพท์หรือกฎระเบียบที่เป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของภาษา จะกลายเป็นภาษาที่ซับซ้อนและต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวซึ่งอาจยกตัวอย่างเช่นจะประกอบด้วยภาษาปัจจุบันการบริหารศัพท์แสงแสลงภาษาเด็ก ฯลฯ(Yves delaporte, 2002)

ถ้าเราทำตามวิสัยทัศน์นี้เป็นที่ชัดเจนว่าภาษามือเป็นภาษา แน่นอนมันตรงกับความต้องการในการสื่อสารระหว่างบุคคลที่หูหนวกก็มีโครงสร้างของตัวเองและไวยากรณ์ของตนและจะแยกออกจากประวัติศาสตร์และเอกลักษณ์ของว​​ัฒนธรรมคนหูหนวก มันเป็นแม้กระทั่งผู้ค้ำประกัน.

วันนี้ดูเหมือนว่าค่อนข้างชัดเจนว่าภาษามือเป็นภาษาชนกลุ่มน้อยจริงเรา แต่มันก็ไม่ได้นานมากแล้ว grammarians และผู้เชี่ยวชาญด้านอื่น ๆ อย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับภาษาในช่องปาก พวกเขาสรุปปมด้อยของเขาเพียงเพราะมันไม่มีบทความผันบุพบทหรือการตั้งค่าความแตกต่างของคำกริยาชื่อและคำคุณศัพท์ เห็นได้ชัดว่าถ้าเราต้องการเหล่านี้ "ผู้เชี่ยวชาญ" ที่จริงไม่สนใจภาษามือและเราก็แปลสัญญาณเป็นคำ, ผลที่ได้คือคล้ายกับสิ่งที่เรียกว่าปกติ "นิโกรน้อย " แต่ถ้าภาษามือการตีความในลักษณะนี้เราลืมว่าไวยากรณ์ประกอบด้วยพื้นที่ซึ่งแต่ละป้ายตั้งอยู่และทิศทางของรูปลักษณ์ของลำโพงและการปรากฏตัวของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งคน (บิล Moody, 1983)

Résultats (Thaï) 2:

ภาษาคืออะไร?

ภาษาตรงตามความจำเป็นพื้นฐานสำหรับการสื่อสารของชุมชนมนุษย์ ขึ้นกับเวลาเท่านั้น ดังนั้น ไม่สามารถสร้าง โดยบุคคลเดียวกัน ภาษานี้จะต่อของประวัติศาสตร์และอัตลักษณ์ของชุมชนที่จะมีประสบการณ์

ครั้ง, grammarians โต้เถียงว่า ภาษาคือ ชุดของคำที่จัดเรียงตามกฎ เรียกว่าไวยากรณ์ และอนุญาตให้แลกเปลี่ยน โดยไม่มีความคลุมเครือใด ๆ ดังนั้น บุคคลใด ๆ ที่ไม่ได้พูดตามศิลปะของไวยากรณ์นี้ ถูกคน "พูดไม่ดี"

ในปีที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงวิสัยทัศน์ของนักภาษาศาสตร์ และเสร็จคำจำกัดความของศิษย์เก่า ภาษาเป็นวิธีการสื่อสารภายใต้กฎของไวยากรณ์ แต่เปลี่ยนแปลงคำศัพท์หรือกฎเป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของภาษานี้ ภาษาจะ ซับซ้อน และย้ายอย่างต่อเนื่อง ตั้งค่า ตัวอย่าง ส่วนประกอบของภาษา ศัพท์แสงผู้ดูแล มืออาชีพ สแลง ภาษาพูดแบบเด็กฯลฯ (Yves Delaporte, 2002)

ถ้าหนึ่งตามวิสัยทัศน์นี้ เป็นที่ชัดเจนว่าภาษาสัญลักษณ์ภาษา เป็นไปตามความต้องการสื่อสารระหว่างบุคคลที่หูหนวกเป็นแน่นอน มันมีโครงสร้างและไวยากรณ์ของตัวเอง และต่อของประวัติศาสตร์และอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมหูหนวก แม้เป็น garante

Nowadays, มันดูเหมือนค่อนข้างชัดเจนว่าเครื่องหมายภาษาชนกลุ่มน้อยภาษาจริง อย่างไรก็ตาม ไม่ดังนาน grammarians และอื่น ๆ ผู้เชี่ยวชาญการเปรียบเทียบภาษาปาก พวกเขาสรุปการที่ต่ำ เพียง เพราะมันไม่มีบทความ conjugation บุรพบท หรือความแตกต่างระหว่างคำกริยา คำนามและคำคุณศัพท์ อย่างชัดเจน ถ้าคุณชอบผู้นี้ "ชาญ" จริง ละเว้นภาษาสัญลักษณ์ และที่แปลสัญญาณคำเพียง ผลลักษณะที่ทั่วไปเรียกว่า "Negro น้อย" อย่างไรก็ตาม ถ้าเราแปลภาษาของสัญญาณชนิด เราลืมว่า ไวยากรณ์ของเขาประกอบด้วยพื้นที่ในที่อยู่แต่ละลง และการจัดการ ตาของ interlocutor และสถานะของบุคคลหนึ่ง หรือมากกว่านั้น (ตั๋วมู้ดดี้ 1983)

Résultats (Thaï) 3:

อะไรคือ ภาษา

ภาษา ที่ตอบสนองต่อความต้องการพื้นฐานสำหรับการสื่อสารของชุมชนของมนุษย์ที่สร้างเท่านั้นพร้อมด้วยเวลา ดังนั้นจึงไม่มีการสร้างโดยบุคคลเดียว ภาษา นี้เป็นรหัสประจำตัวและสามารถแยกออกจากประวัติของชุมชนที่จะเป็นสิ่งที่ปฏิบัติกัน

ก่อนหน้านี้grammarians ได้อ้างว่า ภาษา ที่มีการตั้งค่าที่มีคำใดคำหนึ่งซึ่งจัดขึ้นโดยกฎระเบียบเรียกว่า???และที่แล้วช่วยให้การแลกเปลี่ยนโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ ดังนั้นบุคคลใดที่ไม่ได้พูดตามกับศิลปะของโรงเรียนปอเนาะแห่งนี้เป็นคนที่พูด"ความชั่ว"

ตั้งแต่ไม่กี่ปีที่ linguists มีการเปลี่ยนแปลงไปวิสัยทัศน์ของพวกเขาและมีความละเอียดเพิ่มเติมของขุนพลภาษา ที่ใช้ในการติดต่อสื่อสารที่อยู่ ภายใต้ กฎข้อบังคับของไวยากรณ์แต่ความแตกต่างกันทั้งหมดของกฎระเบียบหรือคำศัพท์เป็นส่วนหนึ่งของการเขียน ภาษา นี้ ภาษา ก็จะกลายเป็นคอมเพล็กซ์ทั้งหมดและอยู่อย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวซึ่งจะสามารถยกตัวอย่างเช่นจะประกอบด้วย ภาษา ร่วมกันที่ศาลปกครองระดับมืออาชีพไม่รู้เรื่องคำสแลงของ ภาษา เหมือนเด็กเป็นต้น( Yves delaporte 2002 )

หากหนึ่งดังต่อไปนี้:วิสัยทัศน์นี้มันเป็นที่ชัดเจนแล้วว่า ภาษา ของป้ายที่เป็น ภาษา ที่. มันจะตอบสนองต่อความต้องการสำหรับการสื่อสารระหว่างคนหูหนวกจะมีผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายและไวยากรณ์โครงสร้างของตัวมันเองและสามารถแยกออกจาก Identity และประวัติศาสตร์ของวัฒนธรรมที่คนหูหนวก มีผู้ค้ำประกันได้

ของวันของเราเป็นไปได้ว่าเราค่อนข้างชัดเจนว่า ภาษา ของป้ายที่เป็น ภาษา ของชนกลุ่มน้อยของแท้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังไม่นานมาแล้ว grammarians และผู้เชี่ยวชาญด้านอื่นๆได้อย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับ ภาษา ด้วยวาจาได้ สรุปการต่ำกว่าของเขาเพราะมันไม่ได้มีข้อผัน(คำกริยา)การกำหนดตำแหน่งล่วงหน้ามากหรือตั้งค่าความแตกต่างระหว่างคำกริยาได้คำและชื่อ. แน่นอนว่าถ้าคุณทำได้"ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้"จริงๆโดยไม่สนใจ ภาษา ของป้ายและที่ที่มีความเรียบง่ายในการแปลสัญญาณที่อยู่ในคำชวนให้ระลึกถึงผลที่ได้เป็นอย่างดีโดยทั่วไปคืออะไรเรียกว่า" negre เล็ก" แต่ถึงอย่างไรก็ตามหากแปลความหมายของ ภาษา ที่มีสัญญาณของ ประเภทโรงแรมคือลืมไปแล้วว่ามีโรงเรียนปอเนาะที่สร้างขึ้นในพื้นที่ที่ตั้งอยู่ป้ายแต่ละคนและไปในทิศทางตรงกันข้ามกับแนวของสายตาของคู่สนทนาที่มีอยู่และของหนึ่งหรือมากกว่า (ร่างพระราชบัญญัติอารมณ์ 1983 )