Les poètes antiques ont souvent eu

Les poètes antiques ont souvent eu recours aux allégories. Dans le chant VI (268-281) de l'Énéide, Virgile évoque les ombres infernales sous forme d'allégories errantes, le Chagrin, les Remords, la Peur, la Faim, pour finir par la Discorde :

Discordia demens vipereum crinem vittis innexa cruentis2.

On retrouve la Discorde vaincue par la Joie dans l'Ode à la Joie de Schiller, mise en musique par Beethoven dans sa 9e symphonie et choisie comme hymne européen.

Résultats (Thaï) 1:

กวีโบราณมี resorted มักจะอุปมาอุปมัย vi ในเพลง (268-281) จากเนิดเฝอเงากล่าวถึงนรกเป็นอุปมาอุปมัยที่หลงทาง, ความเศร้าโศกความสำนึกผิด, ความกลัว, ความหิวและความขัดแย้งในที่สุด

ความขัดแย้ง Demens vipereum crinem Vittis innexa cruentis2.

พบความขัดแย้งครอบงำโดยความสุขในบทกวีเพื่อความสุขของชิลเลอร์,ชุดเพลงโด​​ยเบโธเฟนในซิมโฟนีหมายเลขเก้าของเขาและรับเลือกให้เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีในยุโรป.

Résultats (Thaï) 2:

กวีโบราณมี resorted ที่มักจะ allegories ในร้องเพลงวี (268-281) ของ Aeneid เวอร์จิลระบุ hellish เงาในรูปแบบของหลง allegories ความเสียใจ เลือด เย็น กลัว หิว สุด discord:

Discordia demens vipereum crinem vittis innexa cruentis2.

มีความพ่ายแพ้ ด้วยความปิติยินดีใน Ode ความปีติยินดีของชิลเลอร์ ตั้ง โดยบีโธเฟนในซิมโฟนีของเขา 9 เพลง และเลือกเป็นเพลงยุโรป.

Résultats (Thaï) 3:

นักกวีนักโบราณที่มีการ allegories มักอยู่ จากการร้องเพลงที่๖( 268-281 )ของคำฉันท์อินี - อิดเฝอ - จิลที่อ้างถึงในเงามืดในนรกที่อยู่ในรูปแบบของ allegories ที่ท่องเที่ยวไปทั่วความทุกข์ความกลัวความเสียใจกับความหิวสิ้นสุดลงด้วยความบาดหมาง:

discordia โต้แย้ง vipereum crinem vittis innexa cruentis 2

พบความบาดหมางสามารถเอาชนะได้ความสุขในโคลงเพื่อความสุขจาก Schillerตั้งค่าเป็นเสียงเพลงโดยบีโทเฟ่นใน A Symphony of Lights 9 ของเขาและเลือกเข้าแถวเป็นยุโรป.