Flaubert savait-il écrire? Flaubert

Flaubert savait-il écrire?

Flaubert disparu, il n’en sera pas quitte pour autant. Fin du XIXe siècle, début du XXe, la critique littéraire considère que le style d’un auteur s’apprécie au bon usage qu’il fait de la langue. C’est ainsi qu’en 1919, Louis de Robert déclenche la polémique inattendue avec un article paru dans la Rose rouge, intitulé « Flaubert écrivait mal ». En effet, au début des années 1910, Madame Bovary était aux dires du quotidien l’Excelsior, qui avait enquêté auprès d’un public lettré, le « plus beau roman de la langue française ». Cela n’empêchait pas, depuis trente ans – l’ermite de Croisset était encore vivant –, le nom de Flaubert de s’afficher dans les bêtisiers occupés à traquer ses « fautes » de langue, grammaticales en particulier. Ce que Louis de Robert dénonçait était donc connu… L’anecdote est savoureuse : Louis de Robert avait demandé à un professeur d’université de relire Madame Bovary et d’en relever les fautes. Il n’en trouva aucune. Robert lui soumet alors une série de phrases de Flaubert sorties de leur contexte et attribuées faussement à un inconnu : le professeur avait conseillé à l’écrivaillon de se remettre illico à la grammaire et d’ingérer un traité de style. Conclusion : on peut être un grand écrivain et pécher par la forme.

La querelle aurait pu être vaine. Mais la polémique sur le style de Flaubert prit en quelques mois une ampleur inattendue : des fautes de Flaubert, elle glissa vers des considérations grammaticales et stylistiques, puis idéologiques et politiques. Celle-ci allait contribuer à changer la face de la République des lettres et l’analyse littéraire en France. Des mois durant, Paul Souday, Jacques Boulenger, Henry Céard, Albert Thibaudet, André Suarès croisent le fer par revues interposées. Thibaudet expliqua dans la Nouvelle Revue française que la grammaire n’était qu’un ensemble de règles non ouvert au jeu littéraire. Il affina sa pensée dans son fameux Flaubert : « À l’origine du style de Flaubert, on voit une oreille extraordinairement ouverte aux nuances et aux mouvements de la langue parlée. Et la langue parlée que cette oreille a recueillie, celle dans laquelle Flaubert a été élevé, diffère de la langue correcte et pure à laquelle étaient habitués les enfants de l’ancienne noblesse et de la bourgeoisie parisienne, et à laquelle veillent encore aujourd’hui les parents dans les bonnes familles de Paris. C’est une langue de province, parlée par des gens soucieux seulement de se faire entendre, par des Rouennais qui ne font pas figurer la correction dans leur table des valeurs. Son oreille écoute cette langue comme son œil observe ce milieu, et à la base de Madame Bovary, il y a des “mœurs de province” exposées en une langue de province. »

C’est finalement Marcel Proust, en 1920, qui mettra fin au débat. Dans un texte qu’il livre à la Nouvelle Revue française, il propose une réflexion d’un ordre tout autre : la relation de Flaubert à la grammaire doit être envisagée sous l’angle esthétique et non plus à la loupe de la norme. Le bonheur littéraire est dans l’écart, le génie de Flaubert dans le style.

Résultats (Thaï) 1:

Flaubert ทราบเขียน Flaubert หาย ไม่กลับจน จุดสิ้นสุดของศตวรรษที่ 19 จุดเริ่มต้นของศตวรรษ 20 นักวิจารณ์วรรณกรรมพิจารณาว่า ลักษณะของผู้เขียนชื่นชมการใช้เขาทำให้ภาษา ดังนั้นใน 1919 โรเบิร์ตเดอ Louis ยกถกเถียงไม่คาดคิดกับบทความเผยแพร่ในกุหลาบแดง สิทธิ "Flaubert เขียนไม่ดี แน่นอน ต้น 1910s มาดาม Bovary ถูกตามหนังสือเอ็กเซลซิเออร์ ที่มีการตรวจสอบให้กับผู้ชม literate "สวยที่สุดนวนิยายภาษาฝรั่งเศส" นี้ได้ไม่ป้องกัน 30 ปี -ฤาษีของ Croisset ยังมีชีวิตอยู่-, ชื่อของ Flaubert แสดง bloopers ที่ครอบครองการแกะของ "ไวยากรณ์" ของภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Louis โรเบิร์ตประณามได้จึงเรียกว่า... เรื่องขำขันจะอร่อย: โรเบิร์ตเดอ Louis ถามอาจารย์มหาวิทยาลัยอ่าน Bovary มาดาม และระบุข้อผิดพลาด เขาพบไม่ โรเบิร์ตส่งชุดของ Flaubert วลีจากบริบท แล้วบันทึกเป็นคนแปลกหน้าแอบ: อาจารย์มีคำแนะนำ illico Scribbler ไวยากรณ์ และ ingest ตำรับในลักษณะการ สรุป: จะได้ผู้เขียนดีและบาป โดยแบบฟอร์ม การทะเลาะวิวาทอาจไร้ประโยชน์ แต่ถกเถียงผ่านลักษณะของ Flaubert เอาในไม่กี่เดือนในมิติที่ไม่คาดคิด: ความผิดพลาดของ Flaubert มันเล็ดรอดการพิจารณาไวยากรณ์ และเป็น สำนวน แล้วอุดมการณ์ และการเมือง มันจะช่วยให้การเปลี่ยนแปลงใบหน้าของตัวอักษรและการวิเคราะห์วรรณคดีฝรั่งเศสสาธารณรัฐ เดือน สก็อต Paul, Jacques Boulenger เฮนรี Céard อัล Thibaudet, André Suarès ข้ามเหล็ก โดย interposed สมุดรายวัน Thibaudet อธิบายในสมาคม Revue แรมนูเวลว่า ไวยากรณ์เป็นเพียงชุดของกฎที่เกมวรรณกรรม เขากลั่นความคิดใน Flaubert ของเขามีชื่อเสียง: ' เดิม ลักษณะของ Flaubert เราดูมานล้ำเปิดความแตกต่างที่การเคลื่อนไหวของภาษาพูด และ ภาษาที่หูนี้ได้รวบรวม หนึ่งที่ Flaubert สูง แตกต่าง จากภาษาถูกต้อง และบริสุทธิ์ซึ่งคุ้นเคยเด็กของขุนนางและ bourgeoisie ปารีส ซึ่งยังคงให้พ่อแม่ในครอบครัวดีในปารีส ภาษาของจังหวัด พูดคนกระตือรือร้นเท่านั้นจะได้ยินจากใน Rouen ซึ่งรวมถึงการแก้ไขในตารางของค่า ได้ หูฟังภาษานี้ เป็นตาของเขาพิจารณาสื่อนี้ และ ที่ฐานของมาดาม Bovary "มารยาทของจังหวัด" แสดงในภาษาของจังหวัด » มันเป็น Marcel Proust ในปี 1920 ที่จะจบการอภิปราย ในข้อความที่เขาส่งไปยังสมาคม Revue แรมนูเวล เสนอภาพสะท้อนของใบอื่น ๆ ทั้งหมด: ควรพิจารณาความสัมพันธ์ของ Flaubert ไวยากรณ์มุมความงามและไม่ minutiae มาตรฐาน วรรณกรรมความสุขอยู่ในช่องว่าง อัจฉริยะของ Flaubert ในสไตล์

Résultats (Thaï) 2:

ฟลอว์รู้ว่าเขาเขียน? ฟลอว์ที่หายไปก็จะไม่ปล่อยให้ทั้ง ศตวรรษที่สิบเก้าปลายศตวรรษที่ยี่สิบต้นการวิจารณ์วรรณกรรมพิจารณารูปแบบของการเขียนที่ชื่นชมการใช้งานที่ดีทำของภาษา ดังนั้นในปี 1919 โรเบิร์ตหลุยส์ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งที่ไม่คาดคิดกับบทความใน Red Rose ชื่อ "ฟลอว์เขียนความชั่วร้าย." แท้จริงใน 1910s ต้นมาดาม Bovary อยู่ในคำพูดของ Excelsior ทุกวันที่ตรวจสอบกับประชาชนรู้ว่า "นิยายที่ดีที่สุดของภาษาฝรั่งเศส." ที่ไม่หยุดมานานกว่าสามสิบปีที่ - ฤาษีของ croisset ก็ยังคงมีชีวิตอยู่ - ชื่อของฟลอว์จากที่ปรากฏในคลิปการติดตามของเขาไม่ว่างลง "ความผิดพลาด" ภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไวยากรณ์ สิ่งที่หลุยส์โรเบิร์ตได้รับการประณามที่รู้จักกัน ... จึงเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อยอร่อย: หลุยส์โรเบิร์ตถามอาจารย์มหาวิทยาลัยอ่านมาดาม Bovary และระบุความผิดพลาด เขาพบว่าไม่มี โรเบิร์ตแล้วเขาส่งชุดของประโยคของฟลอว์ออกจากบริบทและเท็จมาประกอบกับคนแปลกหน้า: อาจารย์ได้แนะนำสับในการกู้คืน Illico ไวยากรณ์และรูปแบบที่จะนำเข้าไปในร่างกายสนธิสัญญา สรุป:. หนึ่งอาจจะเป็นนักเขียนที่ดีและผิดพลาดในรูปแบบความขัดแย้งที่จะได้รับในไร้สาระ แต่ความขัดแย้งมากกว่ารูปแบบของฟลอว์เอาไม่กี่เดือนที่ไม่คาดคิดขนาดใหญ่: ฟลอว์ของความผิดพลาดที่เธอเล็ดรอดเข้าการพิจารณาไวยากรณ์และสำนวนและอุดมการณ์และการเมือง นี้จะช่วยเปลี่ยนโฉมหน้าของสาธารณรัฐของตัวอักษรและการวิเคราะห์วรรณกรรมในฝรั่งเศส สำหรับเดือนพอล Souday ฌา Boulenger, Céardเฮนรี่, อัลเบิร์ Thibaudet อังเดร Suares ดาบข้ามกับวารสาร interposed Thibaudet อธิบายในภาษาฝรั่งเศสชุดใหม่ที่ไวยากรณ์เป็นกฎที่ปิดสนิททั้งเล่นวรรณกรรม เขากลั่นความคิดของเขาในฟลอว์ที่มีชื่อเสียงของเขา "ในที่มาของรูปแบบของฟลอว์ที่เราเห็นหูเปิดเป็นพิเศษเพื่อความแตกต่างและการเคลื่อนไหวของภาษาพูด และภาษาที่พูดได้รวบรวมหูหนึ่งในฟลอว์อยู่ในระดับสูงแตกต่างจากภาษาที่ถูกต้องและบริสุทธิ์ที่เด็กคุ้นเคยกับการถูกขุนนางเก่าและชนชั้นกลางกรุงปารีสและที่สร้างความมั่นใจในวันนี้ พ่อแม่ผู้ปกครองในครอบครัวที่ดีของกรุงปารีส มันเป็นจังหวัดที่พูดที่พูดโดยคนกังวลเท่านั้นที่จะได้ยินโดย Rouennais ที่ไม่ปรากฏในตารางค่าที่ถูกต้องของพวกเขา หูของเขาฟังภาษานี้เป็นดวงตาของเขาตั้งข้อสังเกตว่าสภาพแวดล้อมและที่ฐานของมาดาม Bovary ที่มี "จังหวัดศีลธรรม" สัมผัสจังหวัดพูด "ในตอนท้ายสต์ทรงผมในปี 1920 ซึ่งจะสิ้นสุดการอภิปราย ในตำราว่าฝรั่งเศส Nouvelle ชุดก็เป็นภาพสะท้อนของการสั่งซื้อที่แตกต่างกัน: ความสัมพันธ์แบบฟลอว์เพื่อไวยากรณ์ต้องได้รับการพิจารณาจากมุมความงามและไม่อยู่ภายใต้กล้องจุลทรรศน์ของมาตรฐาน ความสุขวรรณกรรมอยู่ในวิธีการที่เป็นอัจฉริยะของฟลอว์ในรูปแบบ

Résultats (Thaï) 3:

กลิ่นที่เขาเขียน ? ? ? ? ? ? ?

กลิ่นหายไปและเขาก็จะไม่ไปเหมือนกัน ศตวรรษที่ 19 ศตวรรษที่ 20 ต้นปลายของการวิจารณ์ว่าสไตล์ของผู้เขียนที่เป็นประโยชน์อย่างมากคือภาษา ดังนั้นปี 1919 หลุยส์แย้งในอุบัติเหตุนั้นเป็นบทความที่ชื่อว่า " ดอกกุหลาบสีแดง , Flaubert ลายมือ . . . . . . . ในความเป็นจริง ,1910 ในต้นทศวรรษ 1980 , มาดามโบวารีคือตามประจําวันของความเป็นเลิศที่ได้รับจากการเป็นปัญญาชนสาธารณะที่สวยที่สุดของนวนิยายเรื่อง " ฝรั่งเศส " มันไม่ได้หยุด , สามสิบปี - พระฤาษี croisset ยังมีชีวิตอยู่ Gustave Flaubert ที่มีชื่อปรากฏในข้อผิดพลาด " B ê tisiers กำลังตามล่าเขา " " " " " " " โดยเฉพาะอย่างยิ่งในไวยากรณ์ของภาษาหลุยส์โรเบิร์ตกล่าวว่าเป็นเรื่องที่มีชื่อเสียงคือ : . . . . . . . . . . . . . . อร่อยหลุยส์โรเบิร์ตเคยถามอาจารย์ที่สอนในวิทยาลัยและจัดการกับข้อผิดพลาดอ่านมาดามโบวารี เขายังไม่พบ โรเบิร์ตการนำเสนอชุดของประโยคและบริบทและการกระจายของข้อผิดพลาดที่ไม่รู้จัก : Gustave Flaubertครูแนะนำให้แฮกเกอร์กลับตอนนี้ของไวยากรณ์และการใช้ในรูปแบบของสนธิสัญญา สรุป : เราสามารถเป็นนักเขียนที่ดีและรูปร่างของปลา . . . . . . .

อาจจะทะเลาะกันเปล่าๆ แต่ในอีกไม่กี่เดือนจะอภิปรายในลักษณะที่ไม่คาดคิดของ Flaubert [ ขนาดของข้อผิดพลาด :เธอลื่นเข้าไปพิจารณาไวยากรณ์และสไตล์และการทำงานทางการเมือง ซึ่งจะช่วยในการเปลี่ยนแปลงตัวอักษรการวิเคราะห์วรรณกรรมของฝรั่งเศสและสาธารณรัฐ เดือน , พอลมากขึ้น , แจ๊ค boulenger เฮนรี่วอร์ด C é , อัลโบรุ่นเบ็ตตี้ , อังเดร suar è s กางเขนเหล็กของวารสารฝรั่งเศสใหม่ในรุ่นของนิตยสาร蒂博อธิบายไวยากรณ์คือชุดของกฎที่ไม่ได้เปิดจดหมายของเกม เขา affina จิตใจของเขาอยู่ในที่มีชื่อเสียงของ Gustave Flaubert : " Gustave Flaubert ของรูปแบบเดิมที่เราเห็นเป็นโทนสีและการเปิดหูและหูของภาษาที่รวบรวมโฟลแบร์ , สูง , ภาษาที่แตกต่างและนิสัยที่ถูกต้องและบริสุทธิ์ของเด็กชนชั้นสูงและชนชั้นกลางในสมัยโบราณของชาวปารีสพ่อแม่ควรอยู่ในครอบครัวที่ดีในปารีส ซึ่งเป็นภาษาในการพูดเพื่อให้จังหวัดมีเพียงเสียงของคุณรูนที่ไม่ปรากฏในของพวกเขาในการแก้ไขตารางค่า หูของเขาได้ยินภาษานี้เป็นตาของเขาในการสังเกตตามมาดามโบวารีมี " จริยธรรม " ในภาษาใดภาษาหนึ่งในจังหวัดตากจังหวัด " " " " " " "

ก็เป็นปี 1920 พรูสต์จบการอภิปรายนี้ ข้อความในหนังสือของเขาใหม่ในฝรั่งเศสนิตยสารเขาได้นำเสนอเพื่อสะท้อนความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์ : [ อื่นๆที่ควรพิจารณาในมุมมองของความงามมากกว่าเลนส์มาตรฐาน ความสุขคือช่องว่างในวรรณคดี , อัจฉริยะ , Flaubert สไตล์

. . . . . . .