En grammaire, le participe est un m

En grammaire, le participe est un mode du verbe qui lui donne les caractéristiques d'un adjectif : en effet, dans les langues flexionnelles, il ne se conjugue pas mais se fléchit comme un adjectif, d'autant plus quand il accompagne un nom, avec lequel il peut s'accorder (chanté = « qui est chanté », vu = « qui est vu », cru = « qui est cru », donné = « qui est donné »). Il sert de second élément apportant le sens lexical dans un temps composé : j'ai marché.

Résultats (Thaï) 1:

ไวยากรณ์กริยาของคำกริยาเป็นวิธีการที่ช่วยให้ลักษณะของคำคุณศัพท์: ในความเป็นจริงในภาษาผันจะไม่รวม แต่ยืดหยุ่นเป็นคำคุณศัพท์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาพร้อมกับชื่อ ซึ่งมันสามารถให้สิทธิ์ (ร้อง = "ซึ่งเป็นเพลงที่" เห็น = "จะเห็น" = ดิบ "ซึ่งเชื่อว่า" ให้ = "ให้กับ")จะทำหน้าที่เป็นที่สองให้ความหมายคำศัพท์ในสารเครียด: ผมเดิน

Résultats (Thaï) 2:

ในไวยากรณ์ พักเป็นกริยาที่ทำให้ลักษณะของคุณศัพท์: จริง ภาษา inflected ไม่รวม แต่ยืดหยุ่นเป็นคุณศัพท์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันแนบชื่อ ที่เขาสามารถยอมรับ (ซาง = "ซึ่งจะสูง" เห็น = 'ซึ่งจะเห็น' cru = "ซึ่งมีความเชื่อ" ให้ = "ซึ่งได้") เป็นองค์ประกอบสองให้ความหมายเกี่ยวกับคำศัพท์เป็นขั้นตอนผสม: ฉันเดิน

Résultats (Thaï) 3:

ในไวยากรณ์,ที่เข้าร่วมเป็นโหมดของกริยาที่ช่วยให้ความรู้สึกที่ลักษณะของที่เป็นส่วนประกอบ:มีผลบังคับใช้อยู่ใน ภาษา flexionnelles ,และไม่สามารถผัน(คำกริยา)แต่ไม่โค้งงอเป็นคุณศัพท์,ทั้งหมดที่มากยิ่งขึ้นเมื่อเขาเดินทางไปพร้อมกับด้วยชื่อ,พร้อมด้วยซึ่งพวกเขาสามารถให้สิทธิ(สูง=""ใครคือร้องเพลง",การตรวจสอบ="ที่มีการพบเห็น",คิดว่า=""ใครจะคิดว่า",ให้=""ใครจะได้รับ")จัดให้บริการเป็นองค์ประกอบที่สองที่มีให้ทำให้ความหมาย closure ในช่วงเวลาที่ประกอบด้วยตลาดผม